Arno grew up in Oostham, Limburg. He has considered various secondary schools and in 2019 considered industrial art (product design) at the Hasselt art academy. He then started his fashion education at the Royal Academy of Fine Arts of Ghent, where he completed the education and progressed to the sculpture department which he also graduated.

 

Arno's work starts from the deformation of the body in which he looks for what is possible and rejects what should be. There is a continuous interaction between sculpture and fashion, their boundaries meet but they do not cross them. He does this through sculpture, fashion, drawings, video, poetry, sound and photography.

 

His work is a counter-reality that applies the idea of the aesthetic and ugly in its existence and development. It is irregular, rough, weathered, incomplete and stunted. The 'experience of ugliness' or the experience of what we know as 'not correct' is separate from the experience of beauty. It is not the ugly self to which we respond with rejection or disgust. 'Ugliness' is the aesthetic manifestation of that which disrupts and breaks through the 'ordinary' or 'normal' in the world that creates and sustains life: the threat of the monstrous and the contamination by the formless.

 

New embodiments emerge that cannot be called figurative nor abstract. A cat and mouse game between recognizability and alienation that serves as a reaction and criticism against personal and social subjects that he expresses through poetry. The bodies become detached from humanity and form a monstrous human world. This creates a physical design process with new applications of shape, color, material and scale. These elements are derived from fashion, cartoons, nature, raw industrial elements and machines.

 

His poetry starts from personal emotions that are often triggered by images from his environment and personal image archive. This allows moments to be relived, interpreted and put into words. He also approaches his personal work in this way to give it the most appropriate title that, in his opinion, best describes the atmosphere and character of a work.

 

His drawings and paintings originated as digital prints and further evolved into collages, drawings and paintings. Each time the image is digitally manipulated, creating textures, shapes and color combinations in a chiaroscuro image. They are rather figurative and create part of the monstrous and ugly counter-reality. Elements are also derived from fashion, cartoons, nature, raw industrial elements and machines. These images are mainly printed on different types of textiles that provide textures and material properties. After this, they are processed in the process of creating a silhouette, giving them different appearances through image shifting, relief formation and details such as folds, grommets and tears.

 

He creates environments and characters using sculptures and silhouettes in a scenographic setting. Sculptures form a larger coherent whole and become more dynamic. Visualizing and exhibiting them in this way broadens the attention to the whole he wants to show. It liberates and opens up its reality, making everything more and more linked to the world. His counter-reality takes shape in the now. He tells a personal story through various media and portrays this through photography, video and presentation.

 

Everything forms its counter-reality in which rituality and incantation play a major role. He experiences the mysterious as something normal and ritualizes his life, experiences, thoughts and feelings in a game that he himself shapes as resistance and criticism against and on reality. He tries to play this out through various media and the representation of his reality. A personal structure and support is formed that helps him understand the world, after which he resists it again.

 

NL

Arno’s werk vertrekt vanuit de vervorming van het lichaam waarin hij op zoek gaat naar wat kan en dat wat moet afwijst. Er ontstaat een continue wisselwerking tussen beeldhouwkunst en mode waardoor grenzen tussen deze media elkaar tegemoet komen maar er niet buiten treden. Dit doet hij aan de hand van sculptuur, mode, tekeningen, poëzie, geluid en fotografie.

 

Zijn werk is een tegenrealiteit die het idee van het esthetische en lelijke in zijn bestaan en ontwikkeling toepast. Het is onregelmatig, ruw, verweerd, incompleet en onvolgroeid. De ‘ervaring van lelijkheid’ of de ervaring van wat wij kennen als ‘niet correct’ staat los van de ervaring van schoonheid. Het is niet het lelijke zelf waarop we reageren met afwijzing of walging. ‘Lelijkheid’ is de esthetische manifestatie van dat wat het ‘gewone’ of ‘normale’ ontwricht en doorbreekt in de wereld die het leven schept en in stand houdt: de dreiging van het monsterlijke en de besmetting door het vormloze.

 

Er ontstaan nieuwe belichamingen die niet figuratief noch abstract genoemd kunnen worden. Een kat en muis spel tussen herkenbaarheid en vervreemding dat dient als reactie en kritiek tegen persoonlijke en maatschappelijke onderwerpen die hij verwoord door middel van poëzie. De lichamen komen los van menselijkheid en vormen een wanstaltig-menselijke wereld. Hierin ontstaat een fysiek ontwerpproces ontstaat met nieuwe toepassingen van vorm, kleur, materiaal en schaal. Deze elementen worden afgeleid uit mode, cartoons, natuur, rauwe industriële elementen en machines.

 

Zijn poëzie vertrekt vanuit persoolijke emoties die vaak worden getriggerd door beelden uit zijn omgeving en persoolijk beeldenarchief. Hierdoor worden momenten opnieuw beleeft, gïnterpreteert en verwoord. Zijn perssoonlijk werk benaderd hij ook op deze manier om het de best bijpassende titel te geven die volgens hem de sfeer en karakter van een werk het best in kaart brengt.

 

Zijn tekeningenen schilderijen ontstonden als digitale prints en evolueerden verder naar collages, tekeningen en schilderijen. Telkens is het beeld digitaal gemanipuleerd waardoor er texturen, vormen en kleurcombinaties ontstaan in een clair obsuur beeld. Ze zijn eerder figuratief en scheppen een deel van de monsterlijke en lelijke tegenrealiteit. Ook hierbij worden elementen afgeleid uit mode, cartoons, natuur, rauwe industriële elementen en machines. Deze beelden worden voornamelijk geprint op verschillende soorten textiel die zorgen voor texturen en materiaaleigenschappen. Hierna worden ze bewerkt als het maakproces van een silhouet waardoor ze verschillende uitsralingen krijgen door middel van  beeldverschuiving, reliëfvorming en details zoals plooien, zeilringen en scheuren.

 

Hij creëert omgevingen en personages aan de hand van sculpturen en silhouetten in een scenografische setting. Sculpturen vormen een groter coherent geheel en worden dynamischer. Ze op deze manier in beeld brenngen en tentoonstellen verbreed de aandacht naar het geheel dat hij wil tonen. Het bevrijd en stelt zijn realiteit open waardoor alles steeds meer koppelt aan de wereld. Zijn tegenrealiteit krijgt vorm in het nu. Hij verteld een persoonlijk verhaal door middel van verschillende media en brengt dit in beeld aan de hand van fotografie, video en presentatie.

 

Alles vormt zijn tegenrealiteit waarin ritualiteit en bezweren een grote rol speelt. Hij ervaart het mysterieuze als iets normaal en ritualiseert zijn leven, ervaringen, gedachten en gevoelens in een spel dat hij zelf vorm geeft als verzet en kritiek tegen en op de realiteit. Door middel van verschillende media en de weergave van zijn realiteit probeert hij dit uit te spelen. Er vormt een persoonlijke structuur en houvast die hem helpt de wereld te begrijpen waarna hij zichzelf er opnieuw tegen verzet.